Του Χρήστου Ν. Μουρούτη (cm@arceland.net)
Πρώτη Δημοσίευση στα Βουλγαρικά στο BgVesti.com στις 23/12/2010.
Ας δούμε τα Χριστούγεννα κατάματα, ας κοιτάξουμε αυτή την ξεχωριστή γιορτή, από έναν τόπο, την Βουλγαρία, που μπορεί να μην έχει το υψηλότερο βιωτικό επίπεδο στην Ευρώπη, αλλά έχει πολύ πλουσιότερους ανθρώπους από την Αφρική, την Ασία, τη Ν. Αμερική. Τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεού και Ανθρώπου μαζί και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Αυτού που μας έδωσε νόημα και ελπίδα στη ζωή και μας έκανε να ξεχωρίζουμε κρατώντας την φλόγα της αγάπης μέσα στην καρδιά μας.
Ας δούμε λοιπόν τα Χριστούγεννα κατάματα και ας μιλήσουμε για την αγάπη, αυτή που νομίζουμε ότι έχουμε στην καρδιά μας αλλά στην κάθε στιγμή που βρισκόμαστε σε δίλημα την ξεχνάμε και βγάζουμε τον εγωϊσμό μας πάνω στους άλλους ανθρώπους. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε το νόημα της αγάπης σε κάθε μας πράξη σε κάθε κίνηση της καρδιάς και της ψυχής μας.
Ο Χριστός γεννήθηκε σε μιά φάτνη ανάμεσα σε ζώα. Δεν είχε την πολυτέλεια ενός μαιευτηρίου, γιατρούς, φάρμακα και την περίθαλψη που έχουμε σήμερα. Είχε μητέρα και πατριό που ήταν πάμφτωχοι και πάλευαν για ψίχουλα κάθε μέρα. Ομως ήταν πλούσιοι σε αγάπη, γι΄αυτό ο Θεός και Πατέρας του Ιησού τους διάλεξε για να φέρουν στη ζωή την ίδια τη Ζωή του Θεανθρώπου Χριστού. Τη Ζωή του Μοναδικού Ανθρώπου και Θεού που άλλαξε τη ζωή όλων μας, ημών που ονομαζόμαστε Χριστιανοί πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη.
Ας δούμε τα Χριστούγεννα κατάματα και εκτός από τη βοήθεια στο συνάνθρωπό μας, για την οποία μιλήσαμε στο προηγούμενο κείμενό μας, ας βρούμε την γαλήνη της αγάπης προς κάθε συνάνθρωπο αλλά και προς τον ίδιο τον ευαυτό μας, ο οποίος είναι εικόνα του Χριστού και του Θεού μας σύμφωνα με τα δικά του λόγια.
Πώς όμως μπορούμε να βρούμε αυτή τη γαλήνη που μας προσφέρει η αγάπη για τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας; Να μερικές σκέψεις που έρχονται απλά στο μυαλό μου, για τον καθένα μας, για να βρούμε την γαλήνη, την ηρεμία και να μάθουμε να αγαπάμε:
- Ας κάνουμε μιά βόλτα στη φύση. Ας ξεχάσουμε τα προβλήματα που έχουμε και θα έχουμε για πάντα και ας κοιτάξουμε την ηρεμία της και τη μαγεία της φυσικής δημιουργίας γύρω μας. Ας σκεφτούμε ότι η Αγάπη του Θεού δημιούργησε ότι έχουμε γύρω μας για να μπορούμε να βρούμε την ηρεμία και την γαλήνη. Ας κοιτάξουμε μέσα στον εαυτό μας. Στα βάσανα και τα προβλήματά μας και ας κάνουμε τα μεγάλα προβλήματα, μικρά, τόσο μικρά όσο είναι δυνατόν μέσα μας. Ας πούμε ότι ο εαυτός μας αξίζει περισσότερο από τα προβλήματα, επειδή έχει ανάγκη να ζήσει ήρεμα. Ας αναπνεύσουμε το άρωμα της Δημιουργίας του Θεού που είναι παντού στη φύση και ας ξαναγαπήσουμε τον εαυτό μας, όχι τονώνοντας το «εγώ» μας αλλά τη δύναμη της καρδιάς μας να προσφέρει ηρεμία, ελπίδα, όραμα για το σήμερα και το αύριο σε εμάς τον ίδιο αλλά και σε κάθε άλλον άνθρωπο που έχει τη δική μας ανάγκη.
- Ας σκεφτούμε ήρεμα, ότι πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μας που ξέρουμε ότι υπάρχουν, αλλά τους ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας, ζούν στην ανέχεια και στο τίποτα. Ξυπνούν χωρίς φαγητό, νερό, σαπούνι για να πλυθούν και ρούχα ίσως. Ας τους σκεφτούμε και ας πιστέψουμε αυτό που είναι απτή πραγματικότητα: ότι εμείς στην Βουλγαρία, για την οποία γκρινιάζουμε κάθε ώρα και μέρα, είμαστε πλούσιοι μπροστά σε αυτά τα άτομα. Ας βγάλουμε μερικά στουτίνκι από τα καθημερινά μας έξοδα κι ας βρούμε τρόπο να υιοθετήσουμε τις ανάγκες ενός παιδιού στην Αφρική που χρειάζεται λιγότερο από ένα λέβ για τις ημερήσιες ανάγκες του. Ας το αγαπήσουμε αυτό το παιδί που δεν ξέρουμε, ας σκεφτούμε το μέλλον του και τις ανάγκες του, ας πορευτούμε νοερά στην ζωή του.
- Ας δούμε μέσα στην πόλη μας, στο χωριό μας στον τόπο μας, τον άνθρωπο που περιμένει την ματιά και την κουβέντα μας. Οχι απαραίτητα τα χρήματά μας αλλά τη ζεστασιά στη μοναξιά του και ας του μιλήσουμε. Ας σταθούμε δίπλα του και ας μάθουμε τα προβλήματα που έχει η καρδιά του. Ας ακούσουμε την μικρή εξομολόγησή του και ας μοιραστούμε μαζί του τα δικά μας προβλήματα. Ας μην απαξιώσουμε ακόμα και τον τσιγγάνο που κάθε μέρα τον χαρακτηρίζουμε απαξιωτικά. Και αυτός είναι άνθρωπος και έχει την ανάγκη της δικής μας κουβέντας για να μαλακώσει η καρδιά του.
- Ας μιλήσουμε με τα παιδιά, αυτά που μεγαλώνουν μέσα σε έναν πολύ σκληρότερο κόσμο από αυτόν που εμείς ζήσαμε. Ας τους μιλήσουμε για το πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνουν το αύριο μέσα από την δύναμη της καρδιάς και όχι μέσα από την βία και την απαξίωση. Ας τούς δείξουμε τι σημαίνει φύση, αγάπη, έρωτας και μάθηση όχι μέσα από τον virtual κόσμο της ηλεκτρονικής πραγματικότητας αλλά από την ειλικρινή δύναμη της καρδιάς μας.
Ας δούμε κατάματα τα Χριστούγεννα. Ας περπατήσουμε μέσα στο πλήθος και ας κοιτάξουμε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά χωρίς πρόθεση να τον σχολιάσουμε για τα ρούχα του, τα παπούτσια του, το μακιγιάζ και το περπάτημά του. Ας προσπαθήσουμε να δούμε μέσα από τα μάτια του, σε ένα γρήγορο φευγαλέο βλέμμα, ποιά είναι η σκέψη του.
Ας χαρίσουμε αυτό που έχουμε και αυτό που δεν έχουμε στον διπλανό μας που έχει πραγματικά ανάγκη. Ο Χριστός και η Αγάπη του Θεού μας θα μας το δώσει διπλό, τριπλό, πολλαπλό, όταν θα το κάνουμε με αγάπη και αυταπάρνηση και όχι με στόχο να πετύχουμε κάτι.
Ας δούμε κατάματα τα Χριστούγεννα. Αυτά που έδωσαν ελπίδα και φώς στη ζωή όλης της Ανθρωπότητας και συνεχίζουν να το κάνουν, κάθε χρόνο και πιό δυνατά για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια.
Ας δούμε κατάματα τα Χριστούγεννα κι ας Ευχαριστήσουμε τον Συνάνθρωπο και Θεό Ιησού Χριστό που μας χάρισε την ίδια του την Υπαρξη για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε την Αγάπη και να βαδίσουμε με κάθε τρόπο προς Αυτήν.
Ας κάνουμε κάποιο βήμα σήμερα στο δρόμο της Αγάπης και ας κλέψουμε το δώρο των Χριστουγέννων για να το χαρίσουμε στην δική μας καρδιά. Αυτό το δώρο θα μετατρέψει την καρδιά, με τη δική του μαγεία σε ένα ηφαίστιο ζωής και ελπίδας.
Ας δούμε κατάματα τα Χριστούγεννα. Ας δούμε τον Ηλιο που ανατέλλει μέσα μας και που θα είναι μέσα μας σε αυτήν και την άλλη ζωή. Ο Χριστός μας, μας χάρισε την Ελπίδα. Ας την πάρουμε και ας βαδίσουμε πάνω της, όπως στο μαγικό χαλί της σκέψης και των ονείρων μας.
Ας δούμε κατάματα σε αυτά τα Χριστούγεννα, τα Χριστούγεννα κάθε ανθρώπου, παιδιού, μεσήλικα ή υπερήλικα και ας τραγουδήσουμε ένα «ευχαριστώ» για το ότι είμαστε γεροί, έχουμε υγεία και έχουμε τη δύναμη να αγαπάμε.
Ας δούμε κατάματα τα Χριστούγεννα και τον Χριστό που τόσο προσπαθεί να μας δεί κάθε μέρα στην ζωή μας ώστε να την γεμίσει με χρώμα. Ας πάρουμε αυτό το δώρο που μας προσφέρει και ας το προσφέρουμε σε κάθε άνθρωπο γύρω μας με μία σκέψη, ένα λόγο: ότι τα Χριστούγεννα είναι δικά μας και ο Χριστός, ο Θεός είναι ο καθένας από εμάς. Αυτό ηταν η Θελησή Του. Ας την αγγίξουμε και ας ζήσουμε με αυτήν.
[Σημείωση Συγγραφέα: Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010 στην ηλεκτρονική έκδοση του BgVesti.com στην Βουλγαρία και απευθύνεται στο κοινό της Βουλγαρίας, όπου αρθρογραφώ. Ομως επειδή το κείμενο είναι επίκαιρο, αποφάσισα να δημοσιεύσω αυτή τη μεταφρασμένη ελληνική του έκδοση]
Ο Χρήστος Ν. Μουρούτης ζεί μόνιμα στην Σόφια της Βουλγαρίας από το 1999, όπου αρθρογραφεί τακτικά στον τοπικό τύπο. Είναι ο μόνος ξένος που γράφει στον τύπο της χώρας, στα Βουλγαρικά, για θέματα της καθημερινότητας. Είναι από την Αθήνα. Στη Βουλγαρία είναι ιδρυτής και διαχειριστής της εταιρείας επενδύσεων σε ακίνητα και καθαρή ενέργεια Arceland Management (www.arceland.com) και πρόεδρος της Παν-Βουλγαρικής Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακίνητης Περιουσίας BULLPOA (www.bullpoa.org).
Που΄ναι ο ... ψυχαναλυτής οεοοοο !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή